30-03-2007

dag 47. vrijdag avond


Huisarrest als optie

Nou, laat ik maar met de advocaat beginnen: vandaag is ze geweest. Om 10 voor twaalf vanmorgen en ze had maar 10 minuten tijd voor me. . . balen. De huis- en autosleutels komen naar jullie toe, maar we konden het vanmorgen niet regelen, omdat alles hier om 12 uur dicht ging. Echt waar.

De advocaat werd er om 12 uur ook uitgezet, maar voor ze weggestuurd werd, zei ze me nog wel dit: “De onderzoeksrechter geeft me 90% kans dat ie je huisarrest zou geven als je hier zou wonen.”
Ik zag er de humor niet van in en vroeg: “Ja, maar wat krijg ik wèl?”
“6 jaar, waarvan je d’r 4 moet zitten, maar daar gaat ook nog wel wat van af.”
Ze keek er nog trots bij ook !
Toen zei ze: “Nou moet ik echt gaan. Dáág, ik zie je misschien dinsdag, anders later in de week, of de week daarna uiterlijk.”
“Shihihit !” dacht ik.
Het was weliswaar veel minder dan de 8 tot 13 jaar die ik door de eerste advocaat had horen roepen, maar 6 jaar voor een paar kilo gras klonk me toch nog wel erg hoog, voor een land in west-Europa.


Na de lunch ging ik ‘n stukkie buiten lopen en ‘n beetje kletsen met een Albanese technicus. Met haar klets ik wel graag. Ze heeft een scherp stel hersens en genoeg geduld om m’n moeizame Italiaans uit te luisteren.
Xena, zo heet ze, vroeg me of m’n advocaat nog was geweest en in m’n steenkool Italiaans brabbelde ik iets van: “ Ja, maar ik heb geen moer aan d’r want ze had maar 10 minuten tijd voor me en ze kan huisarrest voor me regelen, maar wat heb ik dáár nou aan, dat geldt alleen voor Italië en ik wóón hier geeneens.”

Ik had verwacht dat Xera mee zou gaan in mijn onvrede, maar het tegendeel gebeurde. Ze slaakte een kreet, deed een vreugdesprongetje en riep: “Maar dat is gewèldig, dat is je lekkerste natte droom. Als ‘n advocaat dat zégt, dan dóét ze ‘t ook echt !"

“Ja, wat n kunst om dat te beloven, ze weten toch dat ik hier niks heb? “

“Nou, dan húúr je toch wat hier? Dat regelt je advocaat òòk voor je en dan mag je je straf in huisarrest uitzitten. Dat is fantastisch. Lekker je eigen etage ergens – computer – internet – telefoon – alles. Je mag alleen in het begin maar 1 uur de deur uit voor boodschappen. Dan regel je toch iets met balkon ? . . . met uitzicht ? “
Nou, dat vond ik toen ook. !



Dus, lieve vrienden, heb ik de advocaat zojuist geschreven van “fantastisch, doen we, zettumop !”


En jullie weten dat ik vaak iets te optimistisch van aard ben, maar dat vind ik leuk, dus voorlopig gaan we ervan uit dat jullie binnenkort, over een maand of 2, 3, 4, 'n vakantie-adres in Italië hebben, makkelijk bereikbaar per trein, in de bergen, ergens aan een meer. Leuk ritje met de motor.


Mocht ik de pech van die 10% hebben, dan zien we wel weer, maar dat denk ik niet, zoveel pech heb ik meestal niet. Leuk en spannend hè?

Nou heb ik dus het probleem dat die grote grijns op m’n kanis nogal ongepast is hier, vind ik zelf.

Maar waddafuk, ik krijg 'm d’r tòch niet af ...

Geen opmerkingen: