Vegetariër

Als officieel erkend vegetariër krijg ik iedere dag extra groente.
Die moet ik nog wel koken en dan vraag ik aan m’n buurvrouw Marta uit cel 7 hoe dat moet, want die is kok.

Ik probeer dan echt te doen wat ze gezegd heeft, maar ik heb nog niet één keer lekkere groente gemaakt. Eerlijk gezegd is het meestal niet te vreten. Haar aanwijzingen zijn wel goed natuurlijk, maar ja, ik ben nou eenmaal beter met een inbussleutel dan met een koekenpan en dat is nog niet veranderd, hoe graag ik ook zou willen.

Het punt is dat we hier veel te veel te eten krijgen en te lekker, dus iedereen wordt moddervet.
We krijgen pasta’s, kazen, risotto met kaas en gefrituurde soufflé's en gebakken kippenboutjes en gegratineerde ovenschotels met bechamelsaus en allerlei heerlijks, maar ik wil niet dik worden dus kook ik mijn groente.
Niet te kanen maar wèl uit het water. Ik word er niet moddervet van en krijg bovendien binnen wat ik echt nodig heb.
Het is evengoed wat, hè?


Ik maak nu venkel, met daarbij van die lange stelen die je ook rauw kunt eten, of in een dipsausje. Ik hoop maar dat je ze ook kunt koken, want dat ben ik aan het doen. - venkel met lange stelen -
Het zal wel weer niet te vreten zijn, maar ja, wel gezond en veel minder vet dan de heerlijke pasta van het huis met kaassaus gegratineerd en wel.
En de hele afdeling ruikt altijd zo lekker . . . mmmmmm.