De overbuurvrouwen uit cel 13, je weet wel, de gezusters amok en stampei, hebben popcorn gemaakt en schuiven ons een bakje toe over de gang .... wat ruikt dat lekker.
Maar waarschijnlijk omdat ze niks willen morsen, schuiven ze iets te voorzichtig en het bakje blijft halverwege steken en nog een flink eind uit de koers ook.
Maar waarschijnlijk omdat ze niks willen morsen, schuiven ze iets te voorzichtig en het bakje blijft halverwege steken en nog een flink eind uit de koers ook.
Voor dit soort gelegenheden hebben we de truc met de dubbele bezem: we binden twee bezems aan elkaar vast met twee sokken en steken dan dit verlengde stuk gereedschap door de tralies om de verdwaalde spullen naar ons toe te trekken of dòòr te schuiven.
Als alle cellen meedoen, is er eigenlijk geen plek in de gang die we niet kunnen bereiken.
Soms doen zich moeilijke situaties voor, zoals wanneer er een snoepje achter iemands open geblindeerde deur is beland, maar hier betreft het een eenvoudig geval van een bakje in het midden van de gang en ik vind bezemen een geweldige tijdverdrijf, waarschijnlijk omdat ik het nog niet zo goed kan als de meesten hier, die vaak op een jarenlange bezemervaring kunnen bogen.
Bezemen betekent trouwens ook neuken in het Italiaans (scopare), wat het natuurlijk nog leuker maakt en na enig gebezem is de popcorn binnen gehaald.
M’n celmaatje Irina zit weer in een onaangekondigde halfslachtige hongerstaking en "krijgt geen hap naar binnen" dus ik zeg tegen de zusters, dat ik ze de helft terug zal sturen, maar “Nee, nee” roepen de zusters en er daalt een ijzige stilte in de gang.
Irina, die uit de Oekraïne komt en zo nu en dan Russisch spreekt met een zigeunerin uit Roemenië en dus weet hoe het hòòrt, zegt dat ik de zusters diep beledig als ik 'n half bakje popcorn terugstuur.
"Wat moet ik dan?"
“Opeten of stiekem weggooien,” zegt ze.
Dus ik grijns m’n breedste grijns naar de gezusters en roep: “Dank je wel !” en: “Lekker !”
En dat is 't ook.
Vandaag moet ik werkelijk m’n best doen op de omgangsvormen. Het gaat niet altijd vanzelf.
Soms doen zich moeilijke situaties voor, zoals wanneer er een snoepje achter iemands open geblindeerde deur is beland, maar hier betreft het een eenvoudig geval van een bakje in het midden van de gang en ik vind bezemen een geweldige tijdverdrijf, waarschijnlijk omdat ik het nog niet zo goed kan als de meesten hier, die vaak op een jarenlange bezemervaring kunnen bogen.
Bezemen betekent trouwens ook neuken in het Italiaans (scopare), wat het natuurlijk nog leuker maakt en na enig gebezem is de popcorn binnen gehaald.
M’n celmaatje Irina zit weer in een onaangekondigde halfslachtige hongerstaking en "krijgt geen hap naar binnen" dus ik zeg tegen de zusters, dat ik ze de helft terug zal sturen, maar “Nee, nee” roepen de zusters en er daalt een ijzige stilte in de gang.
Irina, die uit de Oekraïne komt en zo nu en dan Russisch spreekt met een zigeunerin uit Roemenië en dus weet hoe het hòòrt, zegt dat ik de zusters diep beledig als ik 'n half bakje popcorn terugstuur.
"Wat moet ik dan?"
“Opeten of stiekem weggooien,” zegt ze.
Dus ik grijns m’n breedste grijns naar de gezusters en roep: “Dank je wel !” en: “Lekker !”
En dat is 't ook.
Vandaag moet ik werkelijk m’n best doen op de omgangsvormen. Het gaat niet altijd vanzelf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten