Sinds gisteren alléén, want Françoise is zomaar met huisarrest gestuurd. Jammer, want ze was wel okay. Nou ben ik maar alleen . . .
Maar ik heb wel de volledige inrichting geërfd. Gordijnen, een campinggasje, hangzakken om m’n spullen in op te bergen, een gekleurde doek, voor op mijn bed . ..
Ik ben echt blij met al die dingen, want in een kale cel is het slecht toeven, standaard is er namelijk helemaal niks. In de bijna twee jaar dat Françoise hier heeft gezeten, heeft ze van alles bij elkaar gesprokkeld, zoals pannen en schoonmaakspul, theedoeken, een badhanddoek en een badjas, dubbelgebreide warme sokken, een aansteker en olijfolie. Ik heb zelfs kleren van haar gekregen. En misschien nog wel het belangrijkste: een woordenboekje.
Mijn cel no.: 8.
“ Cella otto.”
*-*-*-*-*
De traliedeur met een hele rij sloten moet altijd dicht zijn! Overdag met 2 sloten, vanaf half acht ’s avonds met 3 sloten, kaklakkedie klakkedie klakkedieklak, dan is ie dichter dan dicht.
Maar we kunnen wel met elkaar praten door de getraliede deuren, het makkelijkst met de buren aan de overkant van de gang.
Buiten de getraliede deur zit een dichte stalen gepantserde deur met een luikje d’r in. Die deur gaat dicht en op driewerfslot om ½ 12 ’s nachts en om ½ 8 ’s ochtends gaat ie weer open. Da’s wel lekker rustig ook, want het is hier nogal gehorig met die grote holle gang in het midden.
Het luikje in de deur gaat nooit dicht, tenzij er heibel is, of straf.
Ik zit naar jullie te schrijven met m'n rug naar het raam en door de traliedeur kijk ik de gang in, die zo’n 2½ meter breed is.
Het is hier verrekte koud, want dat raam is alleen maar een slecht sluitend stukkie plastic, maar door het plastic en de tralies kan ik kijken op de binnenplaats, waar we iedere dag van 9 – ½ 12 en ’s middags van 1 – ½ 4 op mogen. Da’s dus wel prima.
Uitzicht op de binnenplaats is ook goed tegen depri gevoelens, vind ik zelf: als ik niet naar buiten wil, hoor ik wel de andere meiden en ik kan ze ook zien. Aan de andere kant van de gang, kijk je alleen tegen een blinde muur op 2 meter bij je vandaan. Da's zo saai.
Omdat we op de 1e etage zitten, kan ik voorbij de 10 meter hoge muren met wachttorens heel in de verte de bergen zien en zodra het donker is, gaat daar een wilde lasershow te keer.
Althans, dat dacht ik, maar eergisteren hoorde ik, dat het de vuurtoren is met rood, groen en wit licht voor de vliegtuigen.
In ieder geval kan ik er uren naar kijken.
kus kus kus, later meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten