Het is nu zaterdagmiddag en ongelofelijk rustig op de afdeling, want iedereen is op de luchtplaats.
Ik ben er niet bij, want ik was m’n haar aan het verven en te laat klaar om om 2 uur mee naar buiten te gaan.
Maar het is niet erg, want ik was vanmorgen al vanaf 9 uur op de binnenplaats.
Op zaterdag is er geen Italiaanse les en het is altijd wel lekker rustig, zo vroeg. Dan kan ik rondjes rennen op de binnenplaats en yoga-en.
Soms sloof ik me uit voor Rosita. Die is zwaar psychotisch en zou hier helemaal niet moeten zitten, volgens mij en ze loopt meestal door haar cel te blèren tegen allerlei denkbeeldige beesten, maar soms, als ik onder haar raam mijn yoga-oefeningen doe, staat ze even heel blij te staren. Dan maak ik een diepe buiging en klapt ze, waarna ze weer met dubbele kracht begint te schreeuwen tegen van alles en nog wat.
Doordat ik voor Rosita bezig was, had ik niet op de tijd gelet, en had ik om 10 uur niet de bewaker gezien, of misschien was ze niet geweest, hoe dan ook, ik mocht niet naar binnen en moest wachten tot de volgende ronde, om kwart voor 11, maar het is echt nog veel te koud om ergens stil te gaan zitten wachten.
Gelukkig wordt een mens hier vindingrijk.
De zon begon op de binnenplaats te komen en ik ging rondjes in het zonnetje lopen, terwijl ik me verbeeldde dat dit het strand was. Met een lekker zand-paadje. En ‘n palmpje of 3. Wuivend.
In het begin verbeeldde ik me er ook nog het geluid van golven bij, maar dat was een beetje té.
En ja hoooor: een grijns van oor tot oor en minstens zo goed als ‘da real thing’.
Eigenlijk maakt het op het moment dat je in het zonnetje loopt niet uit, of je in t zonnetje op t strand loopt of op de binnenplaats van de gevangenis: op dat moment geldt: in 't zonnetje lopen is in 't zonnetje lopen en dat is lekker.
En om kwart voor 11 mocht ik naar binnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten