Dag 28 en ik kan nog steeds niet koken.

Het is vandaag zondag, en op zondag gebeurt er hier niks.
En dan is koken wel een leuke afleiding, dus kook ik nu op het campinggasje, maar ik kan nog steeds niet koken. Heb ik nooit gekund en dat zal me in dit leven waarschijnlijk ook niet gaan lukken.
Toch probeer ik het dapper, want als officieel geregistreerde vegetariër word ik bijgevoerd met groente, rauwe groente, die dus nog gekookt moet worden.
Of weggegooid, maar dat is zonde. Je gooit hier nix weg. Dus kook ik m’n groente, ook al kan ik niet koken en knap ik van ‘t resultaat eigenlijk niet op.

Misschien kan ik beter iemand zoeken die wel kan koken en dan een deal maken dat ik haar de rauwe groente geef en dat ik dan de helft gekookt en wel weer terug krijg . . .

*-*-*-*-

Qua messen hebben we plastic wegwerpmesjes. Die je dus niet wegwerpt, maar afwast.
Okay: een appeltje snijden met een plastic wegwerpmesje. Klak: mesje in tweeën.
Een appeltje snijden met mijn aluminium lepel was zo geleerd, maar een rauwe wortel in reepjes of plakjes snijden met mijn aluminium lepel krijg ik niet zonder ongelukken voor mekaar.
Aha. Een kapot plastic mesje is helemaal niet kapot, het heeft alleen zijn niet-snijdende gedeeltje afgeworpen. Je neemt gewoon het stukje met karteltjes dat over is en daar snij je mee en dat is dan verder niet meer kapot te krijgen, dus het mesje z'elf is erop vooruit gegaan.

En zo gebeurt er toch nog van alles.
Volgende week schijnt men te beginnen met computerles en daar heb ik op ingeschreven. Schijt aan die computerles, maar ik krijg zo’n kramp van ‘t schrijven en nou hoop ik dat er aan die computer ‘n printertje zit, dat ik kan gebruiken. . .

Morgen verder, ik mis jullie en xxxx Anna.