achter tralies: de Soap

Notities uit een zwaar bewaakte vrouwenvleugel in Italië

07-03-2010

Inhoud

Dag 0: Hoe kom ik hier?

Dag 1: Waar bennik ?

Dag 1 bis: Maandagmiddag

Dag 2: Het Verhoor

Dag 2 bis: Pffff

Dag 5: Eindelijk beroemd

Dag 13: Wuivende palmen

Dag 18: Cella Otto

Dag 21: De Kerk

Dag 22: Italiaans eten

Dag 23: Waddafuk doe ik de hele dag. . .

Dag 25: Françoise

Dag 28 en ik kan nog steeds niet koken

Dag 29: Een Etmaal

Dag 30: Ho Ling

Dag 32: Irina

Dag 35: Heb meeheelijhijhij

Dag 36: Allianties

Dag 38: Cultuurschok

Dag 39: Da Sistas

Dag 44: Anandé

Dag 45: Officieel Erkend Vegetarier

Dag 47: Huisarrest als optie

Dag 48: Christus nogantoe

Dag 49: Popcorn

Dag 55: Goeie vrij- en zaterdag

Dag 55 bis: Morgen is het Pasen

Dag 56: Paasfeest, 1e Paasdag

Dag 56 bis: 1e Paasdag vervolg

Er is meer

Gepost door Anna B. te C. op 7.3.10

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Oudere post Homepage
Abonneren op: Reacties posten (Atom)

Mijn naam is Anna B. . . .

Mijn naam is Anna B. . . .

Van 11 februari 2007 tot 2 juli 2007 zat ik achter tralies in een gevangenis in Noord-Italië.

Het was er de hel op aarde en voor de afleiding ging ik noteren wat ik zag.

Deze notities bleken kneedbare bondgenootjes, waarin ik de werkelijkheid kon blijven verdraaien, soms dagen lang, zo lang als nodig was om mij te laten gieren van het lachen.
Pas dan mochten ze in briefvorm naar familie en vrienden, waarmee ik niet mocht telefoneren en die ook niet op bezoek mochten komen, dus als ze dan bericht kregen van me, kon het beter maar vrolijk zijn, vond ik.


Het was in ieder geval leuk om te doen en zo werd schrijven mijn belangrijkste gereedschap om te overleven: het vormde een invulling van het lege gevangenisbestaan en hielp mij om de impulsen die er wel waren, maar die onveranderlijk bestonden uit botte ellende, te verdraaien tot een zoete ontkenning.
Met schrijven kon ik iets maken om te lachen.

Haiga-vrijheid tijdens huisarrest

2 juli 2007 tot 28 oktober 2009.
Na de ondraaglijke lelijkheid van de Italiaanse gevangenis, werd ik totaal overmand door de schoonheid der dingen, die ik ervoer tijdens het daarop volgende huisarrest.

Haiga's bieden een uitlaatklep voor mijn ontroering.
In Italie heb ik een gevangenisstraf opgelegd gekregen van 3 jaar en 4 maanden.
De eerste 5 maanden zat ik achter tralies, vanaf juli 2007 zit ik ze uit te zitten in huisarrest.
Het eerste jaar huisarrest mocht ik iedere ochtend tussen 10 en 12 uur boodschappen doen, maar sinds de laatste rechterlijke uitspraak van 14 maart 2009 mag ik me (bijna) vrij bewegen binnen de provincie Lombardije, tussen 6 uur 's ochtends en 11 uur 's avonds.
Ik wandel of fiets door de prachtige omgeving of ik ga varen met de veerboot en op dinsdag-, woensdag- en donderdagochtend werk ik als vrijwilliger bij de lokale voedselbank.
  • haiga-vrijheid
    twaiga 4
Thema Supercool. Thema-afbeeldingen van clintspencer. Mogelijk gemaakt door Blogger.